به گزارش مشرق، قرارداد کنعانی زادگان با استقلال درحالی به مشکل خورد که این بازیکن مدعی بود به پرسپولیس تعهدی ندارد و بازیکن آزاد است، او حتی به تقابل کلامی با باشگاه قبلی خود برخاست و چند روز را در جنگ سپری کرد اما در نهایت معلوم شد که کاملا بازیکن آزاد هم نبوده و باید استقلال مبلغ زیادی را هم برای رضایت‌نامه به پرسپولیس پرداخت کند.
اشتباه در بررسی قرارداد و شاید عدم استعلام صحیح وسط نقل و انتقالات و درحالی که پرسپولیس، وحید امیری را از چنگ استقلال درآورده بود موجب شد باشگاه استقلال برای کنعانی زادگان به اندازه امید ابراهیمی هزینه کند! در واقع استقلال به اندازه یک مدافع ملی پوش فیکس، پول داد و کنعانی زادگانی را خرید که به همراه ملوان بندرانزلی به دسته اول سقوط کرده بود.
در این میان باشگاه پرسپولیسی هم که نتوانست از دارایی های خود به موقع دفاع کند نیز مقصر است و معلوم نیست چه قراردادی نوشته بودند که هم کنعانی زادگان و هم باشگاه استقلال را دچار توهم کردند.
سجاد شهباز زاده
باشگاه استقلال درست مثل باشگاه پرسپولیس دچار اشتباه در عقد قرارداد شفاف با سجاد شهباززاده بود، سجاد در همه ماه‌های گذشته تصور می‌کرد که می‌تواند یک طرفه قراردادش را فسخ کند. البته دست آخر مشخص شد که او نمی‌توانسته قراردادش را فسخ کند اما این ماجرا به حدی بالا گرفت و کش پیدا کرد که استقلال سجادی را که منصوریان می‌خواست، از دست داد و برای رضایت نامه سجاد هم تنها ۷۰۰ میلیون آن هم از طلب سجاد به دست آورد در حالیکه می توانست با ترانسفر این بازیکن به ترکیه - یا به قول خودشان دروازه های اروپا – حداقل دو برابر این پول را به دست آورد.
رامین رضائیان
قرارداد رامین رضائیان از آن قراردادهایی بود که باید آنها را در تاریخ ثبت کرد، تا جایی که که هنوز هم کسی نمی داند چطور به ریزه اسپور پیوست و چگونه بیش از یک ماه تمام برانکو و پرسپولیس را سرکار گذاشت و از همه بدتر چگونه مدیران پرسپولیس هر روز قول بازگشت او را با توجه به قراردادش به برانکو می دادند.
رضائیان همچنان درگیر قرارداد است اما اینجا هم بحث عدم شفافیت وجود دارد و معلوم نیست چگونه قرارداد او تنظیم شده که خودش تصور می کرد قراردادش تمام شده، پرسپولیس تصور می کرد که قرارداد او یک سال دیگر دوام دارد، سازمان لیگ خیال کرد که می تواند مجوز جدایی بدهد و همان سازمان لیگ دو روز بعد تصور کرد که نمی تواند جدایی را تایید کند.
معجونی بود قرارداد رضائیان که هر کس آن را به گونه ای تعبیر کرد و البته پرسپولیس این وسط بیش از دیگران ضرر کرد.
قراردادهای دو و سه ساله
پرسپولیس با چند بازیکن جوان و آینده دار قراردادهای دو و سه و چهار ساله منعقد کرد که این کار با نظر برانکو صورت گرفت اما استقلال تقریبا در تمام قراردادهای بلند مدت دچار آسیب شدید مالی شد. این باشگاه با طالب لو، شهباززاده، مظلومی و پروپئیچ قرارداد دو ساله بسته بود و در سال دوم همه آنها را کنار گذاشت و حدس بزنید چگونه این کار را کرد؟
استقلال موظف است با توجه به قرارداد به همه این بازیکنان و مربیان تاوان بدهد و بابت امسالی که اصلا کاری نمی‌کنند هم به این بازیکنان پول بدهد. پروپئیچ که تا دینار آخر را خواهد گرفت آن هم از طریق شکایت از فیفا، بقیه هم به شکلی دیگر هم خودشان متضرر شدند و هم باشگاه در قبال آنها ضرر کرد بدتر از همه اینجا بود که استقلال باز هم با وجود اشتباهات و تاوان بسیار سنگینی که داد نه تنها همان اشتباه را تکرار کرد بلکه بدتر.
استقلال این بار با رحمتی و خسرو حیدری قرارداد بست که در آخرین روزهای فوتبالشان هستند و پول زیادی هم بابت نامشان دریافت می کنند. اگر آنها با امثال نورافکن و رمضانی و ... قرارداد بلند مدت می بستند، قیمت ارزان و جوانی و انرژی و یادگیری آنها می توانست در آینده تا سال ها استقلال را بیمه کند اما بازیکن بزرگ اولا در معادلات مربیان متفاوت بسیار فرق می کنند و ثانیا انگیزه و انرژی و یادگیری آنها بسیار کم است.
نه کمیته فنی و نه واحد حقوقی
معلوم نیست واحد حقوقی و کمیته فنی که این قراردادها را برای پرطمطراق ترین باشگاه‌های ایران که مدعی هستند و هر کدام افتخارات زیادشان را به رخ دیگری می‌کشند کجای این قراردادها بوده اند و چگونه شده که تا این حد استقلال و پرسپولیس ضرر مالی و فنی بابت قرارداهای فشل خود با بازیکنان و مربیان داده‌اند.
در واقع باید به این موضوع و آنهمه اشتباه رسیدگی کرد. امروز موضوع اصلی هزینه زا بودن بازیکنان نیست یا رقم درآمدهای آنها که بعضا لایق گرفتن آن هم هستند، بلکه به نظر می‌رسد اینهمه خطا در عقد قراردادها بیشتر برای این باشگاه‌ها هزینه دارد و موجب پرتی بیت المال می‌شود تا خرید بازیکنی مثل طارمی یا ابراهیمی.
شفاف سازی
در این رابطه و با وجود این اشتباه ها و هزینه هایی که به باشگاه ها تحمیل می شوند شاید بهتر باشد که استقلال و پرسپولیس همانطور که به بهانه تغییر مدیریت ها شفاف سازی کردند، امروز هم شفاف سازی کنند و این موارد را خیلی واضح روی سایت بزنند.
اشتباه در بررسی قرارداد و شاید عدم استعلام صحیح وسط نقل و انتقالات و درحالی که پرسپولیس، وحید امیری را از چنگ استقلال درآورده بود موجب شد باشگاه استقلال برای کنعانی زادگان به اندازه امید ابراهیمی هزینه کند! در واقع استقلال به اندازه یک مدافع ملی پوش فیکس، پول داد و کنعانی زادگانی را خرید که به همراه ملوان بندرانزلی به دسته اول سقوط کرده بود.
در این میان باشگاه پرسپولیسی هم که نتوانست از دارایی های خود به موقع دفاع کند نیز مقصر است و معلوم نیست چه قراردادی نوشته بودند که هم کنعانی زادگان و هم باشگاه استقلال را دچار توهم کردند.
سجاد شهباز زاده
باشگاه استقلال درست مثل باشگاه پرسپولیس دچار اشتباه در عقد قرارداد شفاف با سجاد شهباززاده بود، سجاد در همه ماه‌های گذشته تصور می‌کرد که می‌تواند یک طرفه قراردادش را فسخ کند. البته دست آخر مشخص شد که او نمی‌توانسته قراردادش را فسخ کند اما این ماجرا به حدی بالا گرفت و کش پیدا کرد که استقلال سجادی را که منصوریان می‌خواست، از دست داد و برای رضایت نامه سجاد هم تنها ۷۰۰ میلیون آن هم از طلب سجاد به دست آورد در حالیکه می توانست با ترانسفر این بازیکن به ترکیه - یا به قول خودشان دروازه های اروپا – حداقل دو برابر این پول را به دست آورد.
رامین رضائیان
قرارداد رامین رضائیان از آن قراردادهایی بود که باید آنها را در تاریخ ثبت کرد، تا جایی که که هنوز هم کسی نمی داند چطور به ریزه اسپور پیوست و چگونه بیش از یک ماه تمام برانکو و پرسپولیس را سرکار گذاشت و از همه بدتر چگونه مدیران پرسپولیس هر روز قول بازگشت او را با توجه به قراردادش به برانکو می دادند.
رضائیان همچنان درگیر قرارداد است اما اینجا هم بحث عدم شفافیت وجود دارد و معلوم نیست چگونه قرارداد او تنظیم شده که خودش تصور می کرد قراردادش تمام شده، پرسپولیس تصور می کرد که قرارداد او یک سال دیگر دوام دارد، سازمان لیگ خیال کرد که می تواند مجوز جدایی بدهد و همان سازمان لیگ دو روز بعد تصور کرد که نمی تواند جدایی را تایید کند.
معجونی بود قرارداد رضائیان که هر کس آن را به گونه ای تعبیر کرد و البته پرسپولیس این وسط بیش از دیگران ضرر کرد.
قراردادهای دو و سه ساله
پرسپولیس با چند بازیکن جوان و آینده دار قراردادهای دو و سه و چهار ساله منعقد کرد که این کار با نظر برانکو صورت گرفت اما استقلال تقریبا در تمام قراردادهای بلند مدت دچار آسیب شدید مالی شد. این باشگاه با طالب لو، شهباززاده، مظلومی و پروپئیچ قرارداد دو ساله بسته بود و در سال دوم همه آنها را کنار گذاشت و حدس بزنید چگونه این کار را کرد؟
استقلال موظف است با توجه به قرارداد به همه این بازیکنان و مربیان تاوان بدهد و بابت امسالی که اصلا کاری نمی‌کنند هم به این بازیکنان پول بدهد. پروپئیچ که تا دینار آخر را خواهد گرفت آن هم از طریق شکایت از فیفا، بقیه هم به شکلی دیگر هم خودشان متضرر شدند و هم باشگاه در قبال آنها ضرر کرد بدتر از همه اینجا بود که استقلال باز هم با وجود اشتباهات و تاوان بسیار سنگینی که داد نه تنها همان اشتباه را تکرار کرد بلکه بدتر.
استقلال این بار با رحمتی و خسرو حیدری قرارداد بست که در آخرین روزهای فوتبالشان هستند و پول زیادی هم بابت نامشان دریافت می کنند. اگر آنها با امثال نورافکن و رمضانی و ... قرارداد بلند مدت می بستند، قیمت ارزان و جوانی و انرژی و یادگیری آنها می توانست در آینده تا سال ها استقلال را بیمه کند اما بازیکن بزرگ اولا در معادلات مربیان متفاوت بسیار فرق می کنند و ثانیا انگیزه و انرژی و یادگیری آنها بسیار کم است.
نه کمیته فنی و نه واحد حقوقی
معلوم نیست واحد حقوقی و کمیته فنی که این قراردادها را برای پرطمطراق ترین باشگاه‌های ایران که مدعی هستند و هر کدام افتخارات زیادشان را به رخ دیگری می‌کشند کجای این قراردادها بوده اند و چگونه شده که تا این حد استقلال و پرسپولیس ضرر مالی و فنی بابت قرارداهای فشل خود با بازیکنان و مربیان داده‌اند.
در واقع باید به این موضوع و آنهمه اشتباه رسیدگی کرد. امروز موضوع اصلی هزینه زا بودن بازیکنان نیست یا رقم درآمدهای آنها که بعضا لایق گرفتن آن هم هستند، بلکه به نظر می‌رسد اینهمه خطا در عقد قراردادها بیشتر برای این باشگاه‌ها هزینه دارد و موجب پرتی بیت المال می‌شود تا خرید بازیکنی مثل طارمی یا ابراهیمی.
شفاف سازی
در این رابطه و با وجود این اشتباه ها و هزینه هایی که به باشگاه ها تحمیل می شوند شاید بهتر باشد که استقلال و پرسپولیس همانطور که به بهانه تغییر مدیریت ها شفاف سازی کردند، امروز هم شفاف سازی کنند و این موارد را خیلی واضح روی سایت بزنند.
